Een gesprekje vandaag:
‘Ik geloof daar eigenlijk niet in…’
‘In wat?’
‘Wat jij doet…in vorig levens enzo’
‘Ok, daar hoef je ook niet in te geloven in mijn optiek.’
‘Niet?’
‘Nee, zelfs als je er niet in gelooft kun je met de verhalen van je voorouders werken.’
‘Ok..’
‘Welk voordeel heeft het niet geloven in reïncarnatie voor jou?’
‘Huh?’
‘Ja, wat levert dat op?’
‘Nou ja, ik zou het heel erg vinden om te ervaren dat ik in andere levens het helemaal niet fijn hebt gehad. Iets verschrikkelijks mee gemaakt zou hebben.’
‘Want, wat zou dat betekenen?’
‘Ik zou daar nu al niet mee kunnen leven, ben altijd bang dat mensen waarvan ik houd iets overkomt. Doordat ik niet de juiste keuzes maak.’
‘Nu heb ik het goed. Geen reden om bang te zijn. Waarom zou ik dat opzoeken?’
‘Ja waarom…wel interessant wat je vertelt. Je kent die angst. En ergens suggereer je ook dat als er iets van een vorig leven van je zou zijn geweest je daar iets verschrikkelijks hebt moeten doorleven…Tsja dan kun je er maar beter niet in geloven toch?’
‘aha ja, wellicht komt mij dat dan wel goed uit…’
‘En ondertussen leef je wel met angst, angst dat je geliefden iets overkomt.’
‘Ja dat klopt, dat is echt niet fijn. Soms slaap ik er niet van…. ‘
na een tijdje stilte: ‘misschien toch wel eens goed om daar naar te kijken dan. Wat mij zo bang maakt. Ook al geloof ik er eigenlijk nog niet in…’