Terugkijken?
We zijn over het algemeen niet zo van het achterom kijken in onze westerse maatschappij. We willen verder, door, grotere doelen behalen, beter worden etcetera.
Maar wat als er bepaalde overtuigingen in je energetische programma’s meedraaien die wel degelijk ook in het nu nog een rol spelen?
Overtuigingen
Wat zich uit in gedachten en overtuigingen zoals bijvoorbeeld: ‘ik moet hard werken’ , ‘ praatjes vullen geen gaatjes’ of ‘ ik heb geen recht van spreken’
Je wilt de pijn niet voelen die er werkelijk mee gemoeid gaat en blijft bijvoorbeeld maar hard werken om de erkenning (die je ooit in de eerste plaats nodig had van vader of moeder) alsnog te krijgen.
Wat als je weet dat zo’n overtuiging zijn oorsprong kan hebben bij opa die in oorlog als jonge vent te werk werd gesteld en verschrikkelijke dingen om zich heen ziet gebeuren? De enige houvast en hoop om dat te overleven ‘keihard werken’ is… of oma die als klein meisje heeft ervaren dat ze als meisje op haar plek werd gezet door haar vader omdat meisjes nu eenmaal niet konden leren en al jong thuis van school moest blijven terwijl haar broer wel mocht leren, wat zij zo graag deed…’
De impact en pijn van dit soort ervaringen gaan mee. Ook in de volgende generaties. Het bepaalt op welke wijze deze mensen weer in verbinding gaan met hun kinderen.
Bijvoorbeeld wanneer deze mensen zelf papa of mama worden projecteren hun pijn door dezelfde overtuigingen op te leggen (omdat ze de kinderen willen behoeden voor die pijn) of: ze stimuleren hun kinderen juist het tegenovergestelde en zo de dromen waar te maken waar zij zelf geen ruimte voor hebben gehad.
Pijn vanuit onafgeronde beleving
Beide vanuit pijn en onafgeronde ervaringen.
En omdat energie geen beperkingen in tijd en plaats kennen, blijven dit soort programma’s actief…
Je kunt stellen dat de opa’s en oma’s met behoorlijke onafgeronde ervaringen daar nog (levens)energie hebben liggen. Ze zijn minder beschikbaar geweest bij leven.
Ook wanneer zij al over zijn gegaan, is er nog trauma energie voelbaar voor de volgende generaties. Niet erkende rest energie is als het ware achtergebleven.
We zijn het vaak niet bewust. Er is nooit over gesproken. We hebben het aangenomen als waarheid of als gedachten van onszelf.
Terwijl opa of oma als het ware nog steeds op zijn of haar manier het nageslacht aan het behoeden is voor pijn. Hard blijven werken, geen recht van spreken hebben…
Sabotage
Dat jij dan extra hard je best aan het doen bent in het dagelijks leven, terwijl er ergens op de achtergrond een programma draait van geen rust nemen, of een soort zelf sabotage om het plan toch maar niet te laten slagen…
Het is zo ontzettend belangrijk om je bewust te zijn welke programma’s in jouw lijnen mee kunnen spelen. Ook – misschien wel juist – van de voorouders en/of programma’s die jij als niet zo tof ervaart.
De natives zeggen niet voor niets: ‘wie zijn voorouders niet kent, is stuurloos’
Of zoals de 19e eeuwse westerling (Deense) Filosoof Søren Kierkegaard schreef:
‘Het leven wordt voorwaarts geleefd maar achterwaarts begrepen.’
Spitten?
Niet perse. Maar wel: ken je wortels, waarmee ben jij verbonden?
Waar bouw je nu werkelijk jouw wereld op? Je zult toch echt de diepte in mogen om uiteindelijk ook in het NU sterker te kunnen staan.
En het mooiste resultaat daarvan is: ervaren dat het leven voor je werkt en door jouw heen.
In verbinding met het nu, juist omdat de pijn gezien is en ook de kostbare levensenergie (the medicine) van opa of oma ook, alsnog door je heen kan werken.
Toch lekker wanneer je merkt dat je minder hard hoeft te werken in actie of je best doen…
Maar met meer voelen, naar binnen, in verbinding gaan, de pijn toelaten uiteindelijk juist ook de vruchten plukt doordat het gewenste (jouw innerlijk zielsverlangen) gecreëerd kan worden.