Een eerste ingeving, maar meteen een gedachte daarbij of achteraan… het idee is spannend of je zou kunnen falen of erger nog: wat moet de ander daar wel niet van denken… Wat is je intentie? Wat was er voordat al die gedachten en emoties zich ermee bemoeiden? Ieder mens heeft daar last van, maar hoe ga je ermee om? Kun je bij je intentie blijven?
Er is er maar één zoals jij, één die het zoals jij kunt doen/ zien/ aanpakken!
Wat zou het je brengen wanneer je meer vanuit de intentie kunnen ZIJN?
EXTRAATJE
3 vragen die je helpen om eigen koers te houden:
- Wat was mijn intentie?
Wat was je doel, je gevoel toen je deze stap ging zetten? Nog voor dat er een beperkende gedachte opplopt, een mening van een ander je doet twijfelen of welke afleiding dan ook:
Wat was je oorspronkelijke intentie?
Ga terug naar de intentie – hoe en waar voel die?
- Kan ik het delen met de ander?
Jouw gevoel, jouw intentie, je droom spreek het uit op een manier waar je heel dicht bij je eigen beleving kunt blijven. In een beschrijvende vorm.
Zonder verwachting van de ander, maar durf te delen en uit te spreken wat er in je leeft.
- Worst-case-scenario
Even de verkeerde kant op dromen – wat als…… het niet lukt, wat dan? Wat als je angsten of de beren op de weg werkelijkheid zullen worden, wat gebeurt er dan? En dan? En dan? En dan…?
Welk vreselijk scenario zich in jouw gedachten ook voordoet, vaak merk je door dit goed door te vragen bij jezelf dat je wél je ervaringen dan zou opdoen. Daar dankbaar voor kunt zijn, dat het vertrouwen kan geven om het nog een keer te proberen – met dan meer ervaring. Of dat je ergste angsten – vanuit je hoofd – werkelijkheid zouden worden, je kunt voelen dat dit idee eigenlijk helemaal niet meer zo beangstigend voelt nu je er wél een voorstelling bij gemaakt hebt.
Laat je mij weten hoe deze vragen voor jou zijn?